Glidigar - Odrzucony

Rekrut

Witam !
Me imię jest Glidigar w w wasze szeregi wstąpić chciałbym. Jestem mrocznym czarodziejem trzydziestego drugiego kręgu, a kształcę się w kierunku Wyjca Czarów.
Do waszego klanu wstąpić chciałbym gdyż rekrutujecie osoby poniżej 40kręgu oraz oferujecie pomoc w stawaniu się silniejszym. Przeczytałem regulamin i uważam iż jest do za akceptowania. Posiadam najlepszą bezklasową broń i szaty klasy D. W l2 gram od 3miesięcy. Gram codziennie po 3-6godzin. Jestem aktywny na wyprawach na tytany i uwielbiam polować w drużynie. Mój stosunek do pojedynków jest neutralny ale gdy trzeba to honor mi nie pozwala uciec od walki. Mój rzeczywisty wiek to 17lat. Byłem w braterstwie cienia lecz to bractwo nie zwracali uwagi na młodych. oto historia użyta do rejestracji

- Ale ja nie umiem!
- Próbuj, aż ci się uda. I ty chcesz być magiem skoro nie umiesz nawet cisnąć kuli ognia?
Eldiranel skupił całą swoją energię i spróbował po raz kolejny ciśnąć ogniem w manekin. Po palcach przebiegł mu delikatny płomień i począł kumulować się nad dłonią. Eldiranel skoncentrował się jeszcze bardziej i posłał zbitek ognia w stronę słomianej kukły. Przeleciawszy połowę drogi kula nie wytrzymała oporu wiatru. Ogien wygasł zanim dotarł do manekina.
- Źle to robisz. Energię musisz skoncentrować na sródręczu, a nie na palcach! Patrz jak to się robi.
Adelmar - nauczyciel Elidiranela - skonentrował energię po czym w mgnieniu oka posłał manekin w niebyt.
- Musi mi się udać! - pomyślał uczeń.
Chłopak skoncentrował płomień na dłoni po czym cisnął go w stronę kukły. Tym razem kula doleciała do manekina i nawet trochę go osmaliła.
- Dobra, na dzisiaj koniec. Odpocznij trochę - może jutro pójdzie ci lepiej - rzekł nauczyciel.
Eldiranel wycieńczony po kilkugodzinnym treningu z radością poszedł spać.

Chłopak zbudził się w środku nocy, gdyż z pokoju jego mistrza dobiegały niepokojące dźwięki. Uczeń wstał, założył w pośpiechu szatę i pobiegł do pokoju nauczyciela sprawdzić czy wszystko w porządku. Eldiranel zastał pokój w opłakanym stanie. Meble były poprzewracane, pościel podarta, a na podłodze dało się zauważyć ślady krwi. Najbardziej zaniepokoił go brak Adelmara. Chłopak przypomniał sobie, iż jego mistrz niedawno wspominał o pewnym człowieku chcącym poznać sztukę którą posiadł tylko Adelmar - sztukę teleportacji. Chłopak zrozumiał, że jego mistrz został porwany. Przetrznąsnął naprędce pokój w poszukiwaniu czegokolwiek, co mogło by wskazać aktualne położenie mistrza. Znalazł jedynie stary dziennik a w nim, na czterdziestej drugiej stronie takie oto słowa:

Trzynasty dzień po dwudziestym siódmym
przesileniu jesiennym tej ery

Ten stary piernik nie daje mi spokoju.
Czy on nigdy nie zrozumie, iż nigdy nie wyjawię mu sekretu teleportacji?
Dzisiaj znów przysłał swojego lisza, żeby wyciągnął ode mnie te informacje.
Tak słabe stworzenie nie byłoby w stanie zdobyć przepisu na, swoją drogą bardzo dobrą,
zupę czosnkową. Wystarczyło potraktować go chłodem aby wziął nogi za pas.
Najlepiej by było, gdyby ten zgred zamknął się w tej swojej wieży za miastem
i z niej już nie wychodził.
Eldiranelowi znów się nie udało. Ale wierzę w niego. W końcu
ktoś będzie mnie musiał ochraniać na starość.

Ostatnie trzy zdania wzbudziły w chłopaku poczucie winy. Postanowił odnaleźć mistrza. Adelmar ułatwił mu poszukiwania, gdyż w okolicy miasta była tylko jedna wieża. Eldiranel natychmiast wyruszył do wieży za miastem. Niestety w pośpiechu zgubił drogę i był zmuszony spać w lesie. Za pomocą magii ognia rozpalił ognisko lecz całą noc nie zmróżył oka, gdyż martwił się o swojego mistrza. Gdy słońce wstało chłopak wdrapał się na drzewo i wysoka zauważył wieżę. Czym prędzej wyruszył w jej kierunku. Po pół godziny drogi dotarł do siedziby maga. Wieża znajdowała się w stanie ruiny. Mur był w licznych miejscach popękany, a od strony północnej porastała ją winorośl. Chłopak okrążając budynek znalazł bramę. Była drewniana z metalowymi okuciami. Na oko ważyła ze dwie tony. Eldiranel popchnął ją z całej siły, ale ta ani drgnęła. Chłopak wpadł na pomysł aby znaleźć pęknięcie w ścianie duże na tyle, aby mógł się przez nie przecisnąć. Po pięciu minutach szukania znalazł takowy otwór. Przeszedł przez niego. Znalazł się w wąskim korytarzu. Po lewej stronie miał drzwi zza których wydobywały się niewyjaśnione dźwięki. Wśród wiązanki odgłosów Eldiranel rozpoznał głos swojego mistrza. Po chwili dzwięki ucichły. Słychać było tylko tajemniczy, ochrypły bas.
- Skoro nie chcesz mi wyjawić tajemnicy czeka cię śmierć.
Po tym chłopak usłyszał już tylko dzwięk jakby elektryczności. Eldiranel wpadł do komnaty, myśląc, że ocali mistrza. Niestety ten już nie żył. Tajemniczy mag popatrzył na chłopca. Miał na sobie szarą, wysłużoną szatę. Nie sposób było zobaczyć jego twarzy, gdyż miał założony kaptur.
- Któż śmie mi przeszkadzać?! - krzyknął mężczyzna, po czy wypuścił w stronę Eldiranela piorun.
Prąd przeniknął ciało chłopca i cisnął go na ziemię. Eldiranel sparaliżowany błyskawicą zdążył jeszcze zauważyć, iż żyrandol wiszący na magiem trzyma jedynie cienki sznur. Chłopiec pokonując ból począł koncentrować swoją energię. Po palcach spłynęły płomienie. Eldiranel cisnął kulą ognia w kierunku żyrandola. Przez sekundę, przez którą leciał ogień, chłopak zdążył zmówić modlitwę, aby tym razem się udało. Kula ognia uderzyła w sznur przepalając go. Ciężki żyrandol z hukiem runął na maga pozbawiając go życia. Po policzku Eldiranela spłynęca gorzka łza.
- Pomściłem cię mistrzu - powiedział na w pół żywy chłopiec.
Po tych słowach umarł.

Setnik

Wrzuc jeszcze zdjatko z komnaty logowania, jak bedzie w porzadku to jestem ZA

Pretorianin

No ja w sumie tez ZA jesli zdjecie komnaty bedzie w porzadku :wink:

Stalowy Generał

u nas moze byc ciezko... sredni krag wklanie podchodzi pod 70 wiec na druzyne narazie nie masz co liczyc wydaje mi się... dopiero potem, polowanie w druzynie to akurat standart ale na wyzszych kregach.. narazie jestem Za